مبل نوردی رامان کوچولو

سلام پسر گلم. این روزها بامزه ترین رادمان دنیایی.

یاد گرفتی که به کمک مبل بلند بشی اونوقت تمام سعی خودتو میکنی که از مبل بالا بری البته اگه زیر پات یه بالش کوچولو باشه. وقتی هم که بالا میری  ذوق میکنی و جیغ میکشی بعد هم تند تند روی مبلا میخزی تا کسی نگیردت و سریع خودتو به گلدون بامبو م که اون سر مبل ها هست میرسونی و  بهشون دست میزنی.

خدا خیرت بده هر چی دم دستت میبینی بدو بر میداری و پرت میکنی. با توئه وروجک نمیتونیم فیلم ببینیم چون میری کنار میز تلویزیون و با دستای کوچمولوت دکمه های  دستگاه رو  میچرخونی و  فیلم قطع میشه و من و بابات مجبوریم از اول فیلم رو بذاریم.آخه از دست تو من چیکار کنم.

هر جا که مامان میره پشت سرش مرتب در حال خزیدنی. فدات بشم مامانی.

چند روزه مامان جون و دایی امین رفتن مشهد. وقتی میبرمت خونه مامان جون از پله ها که  داری میری بالا  ذوق میکنی  و منتظری صدای مامان جون رو بشنوی. وقتی  میبینی نیست دنبالش میگردی و  میخوای همه جا رو ببینی.دیروز هم رفتی دراتاق دایی امین  در زدی که درو باز کنه اما خبری نبود که نبود.

 ولی وقتی باباجون اومد همچین ذوق کردی که نگو.   پریدی بغلش  و شروع به جیغ کشیدن کردی.

خلاصه که پسر باهوش و زبلی شدی و همه چیز رو تشخیص میدی.

راستی  وقتی واست قصه میگم دستتو میکنی تو دهن مامان تا صداش تغییر کنه و تو غش غش میخندی. مامان فدای خنده هات بشه.